Magnesium bij spierproblemen

Magnesium (Mg²⁺) is een mineraal dat nodig is in elke cel van het paardenlichaam. Het is co-factor voor meer dan 300 belangrijke biochemische reacties in het lichaam. De biochemische functies kunnen worden uitgelegd in drie systemen:

De synthese en het gebruik van energierijke bindingen
De synthese van elektron- en proton transporteurs: neuronmusculaire transmissie
De synthese en activiteit van vele enzymen

Bekende en belangrijke functies van Mg²⁺:

Synthese van ATP (energie om prestaties te leveren)
Opslag energierijke fosfaten
Betrokken bij vormen o.a. NADH₂ en FAD en Coenzyme A (nodig in de citroenzuurcyclus)
Nodig bij normale spier contractie
Nodig voor zenuwimpuls transmissie
Houdt het hartritme constant

De rol van magnesium in de energiestofwisseling

Bij de synthese van ATP is er zuurstof, Mg²⁺, ADP en fosfaat nodig. Wanneer al deze componenten aanwezig zijn in optimale concentraties zal de integriteit van het
mitochondriële membraan en de capaciteit van enzymatische systemen in het ademhalingssysteem het best zijn.

Synthese en gebruik van energierijke bindingen.
Mg²⁺ is nodig voor de synthese van verschillende componenten die energierijke bindingen hebben : ATP, maar ook in (GTP) guanosine trifosfaat, uridine trifosfaat (UTP), cytosinetrifosfaat (CTP) en inosine trifosfaat (ITP). De fosforbinding wordt ook gevonden in de fosfoamide binding van creatinefosfaat, de fosfoenol binding van fosfoenolpyruvaat, in 1.3-difosfoglycerine zuur en in de binding tussen een zuur en een thiol-groep, zoals in acetyl-coenzyme, al deze stoffenz iojn nodig in de citroenzuurcylus en de lactaatcylus. Mg²⁺ is essentieel voor het koppelen van de fosforylering- en redoxreacties. Mg²⁺ maakt de cellulaire respiratie mogelijk, die nodig is om energie op te slaan in de vorm van energierijke fosfaten. Mg²⁺ blijkt ook nodig bij het vrij maken van energierijke bindingen. Dit gebeurt tijdens hydrolyse. Magnesium activeert alle reacties die van kracht zijn bij de omzetting van gefosforyleerde radicalen.
Synthese en activeren van enzymen
De cellulaire en subcellulaire stabiliserende effecten van Mg²⁺
Mg²⁺ heeft een stabiliserend effect. Niet alleen voor het celmembraan, maar ook voor diverse subcellulaire organellen. Een van de belangrijkste eigenschappen van Mg²⁺ is de stabiliserende werking op membranen. Bij een Mg²⁺ deficiëntie neemt de doorlaatbaarheid van plasmamembranen toe. Cellen raken vol met Ca²⁺ en Na⁺, en verliezen K⁺ en fosfor. Tegelijkertijd depolariseert de cel. De structurele effecten van Mg²⁺ op het membraan zijn van fundamenteel belang.

De bronnen van Magnesium

Ongeveer 20-30% van de Mg²⁺ die met de voeding wordt ingenomen wordt geabsorbeerd. Voornamelijk in de dunne darm. Mg²⁺ is aanwezig in de voeding maar in kleine hoeveelheden. Zoals geldt voor alle voedingsstoffen kan de dagelijkse behoefte aan Mg²⁺ niet worden onttrokken uit 1 soort voedingsmiddel. Het is belangrijk gevarieerd te voederen. Mg²⁺ is een component van chlorofyl die in alle groene delen van de planten aanwezig is.

Magnesium balans

Bloed bevat Mg²⁺ normaliter in 3 vormen: gebonden aan albumine, gebonden aan kleine substanties (bijv. peptiden) en in een vrije, geïoniseerde vorm. De meeste analyse
methoden meten het totaal Mg²⁺ in het serum, rode bloedcellen of spierbiopten. Het is echter uitsluitend de geïoniseerde vorm die fysiologisch actief is. Recente
onderzoeken, waarbij gebruik werd gemaakt van speciale Mg²⁺-ion gevoelige elektrodes, tonen aan dat het totaal Mg²⁺ gehalte normaal kan zijn, terwijl het geïoniseerde, vrije Mg²⁺ gehalte verminderd is. Er is aangetoond dat een afname van het extracellulaire vrij Mg²⁺ resulteert in een verminderde hartprestatie capaciteit en afgenomen oxidatief energiemetabolisme. Daarom zijn er onderzoeken nodig waarbij de geïoniseerde Mg²⁺ concentratie extracellulair en intracellulair wordt bepaald om de mogelijke rol van Mg²⁺ bij het ontstaan van spierkramp en de effecten op het prestatievermogen te onderzoeken.

Magnesium tekort (Deficiëntie)

Mg²⁺ te korten uiten zich in lage Mg²⁺ gehalten in de extracellulaire ruimten en in een reductie van Mg²⁺ gehalten in de cellen. Tevens treedt er hyperpermeabiliteit (doorlaatbaarheid) op van het cel membraan. Deze depolarisatie veroorzaakt uiteindelijk verlaagde gehalten aan kalium (K⁺) en een toename van calcium (Ca²⁺). Dit in combinatie met een verlaging van fosfor gehalten en een toename van intracellulaire Na⁺. De toegenomen toevloed van calcium in de cel produceert lage gehalten aan calcium in het bloed. De vrijlating van Kalium vanuit de cel vergroot de gehalten aan kalium in het bloed. Als de deficiëntie aan houdt kan het calcium overschot calcinosis veroorzaken, als gevolg van calciumfosfaat kristallen, waarin Ca, P en Mg²⁺ zijn verenigd. Deze zouten hebben geen fysiologische waarde. Ze vergroten de cellulaire gehalten van fosfor en ook die van Mg2+ tijdens langdurige Mg²⁺ deficiëntie.Het is belangrijk om op te merken dat bij een magnesium tekort de gematigde vorm ongemerkt blijft.

Prestatieverlies door een lage Mg2+ inname

Bij een te laag magnesiumgehalte is er vermindering van het prestatievermogen. Deze Mg²⁺ deficiëntie gaat samen met een toegenomen doorlaatbaardheid van de rode bloedcel membranen. Bij een ernstig Mg²⁺ tekort ontstaat er spierschade. Dit wordt een Mg²⁺ geïnduceerde myopathie genoemd (alleen bij ernstige Mg²⁺ deficiëntie).

Magnesium (Mg²⁺) suppletie

Er zijn drie redenen om Mg2+ supplementen aan paarden te geven :

Om de verliezen met het zweet te compenseren
Ter preventie van spierkramp
Om de mitochondriële energiestofwisselingcapaciteit van de spiercel te behouden

De meeste orale magnesiumsupplementen moeten worden ingenomen tijdens de maaltijden om diarree te voorkomen. Magnesiumzouten die beschikbaar zijn voor oraal gebruik zijn inclusief de aminozuur chelaten, carbonaat, chloride, gluconaat en oxide. Wij gebruiken het magnesiumaspartaat HCL omdat dat het best geabsorbeerd wordt en het meest biologisch beschikbaar is. Magnesiumasprataat HCL veranderd niet de zuurbase balans, zoals andere zouten wel doen. Daarom veroorzaakt het minder diarree.